بسیاری از ما معتقدیم که پیاده شدن قسمت خود احاطه داریم؛ ولی استیناف های جدید علامت دهنده ی میزان تأثیر ژن ها روی اقدام هستند. اکنون می قابلیت کد ژنتیکی هر فرد را رمزگشایی کرد. کد ژنتیکی از توالی ۳/۲ میلیارد حرفی DNA تشکیل شده است و بخاطر هریک از ما منحصر به فرد و الگویی برای مغز و بدن ما است. این توالی نشان می دهد که رفتارهای ما چقدر تحت تأثیر استعداد بیولوژیکی ما قرار دارد؛ یعنی ممکن است به سوی ایجاد ویژگی یا شمال ی خاصی کشیده شویم.
پژوهش ها نشان داده اند که ژن ها نه تنها روی قامت یا رنگ چشم یا معادل اثر می گذارند؛ بلکه داخل آسیب پذیری ما دربرابر مشکلات سلامت روان، طول عمر، هوش و تکانشگری نیز ایفای نقش می کنند. چنین صفاتی به درجات مختلف در ژن های ما نوشته شده اند و گاهی اوقات هزاران ژن باهم کار می کنند تا صفات ما را صریح کنند. بیشترِ این ژن ها در عهد قبل از تولد، نحوه ی لباس گیری مدار مغزی و نحوه ی عملکرد آن را مشخص می کنند.
امروزه می توانیم عدد خردسال را هنگام تشکیل، حتی ۲۰ هفته پیش از تولد ببینیم. تغییراتی در مدار تندخو آن ها وجود دارد که به شدت با ژن هایی ارتباط دارد که زمینه ساز اختلال طیف اوتیسم و اختلال افت توجه متجاوز فعالی (ADHD) هستند. آن ها تا اینکه فرد را مستعد وضعیت هایی می کنند که امکان پذیر است بخاطر دهه ها بروز نکنند: اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی عمده و اسکیزوفرنی.
در این وضعیت، با این احتمال رو به رو می شویم که نبوغ رفتارهای پیچیده تر نیز به نعوظ مانند در مغز ما تعیین شده باشد. برخی از این ها عبارت اند از: کدام دین را برگزینی می کنیم؟ چگونه ایدئولوژی های سیاسی خود را شکل می دهیم؟ چگونه گروه های دوستی خویشتن را ایجاد می کنیم؟طبیعت و پرورش درهم آمیخته اند
بوسیله جز از رویه انتقال ژن ها، روش های دیگری نیز حیات دارد که داستان های زندگی ما می تواند بوسیله نسل های دیگر نقل مکان شود. اپی ژنتیک حوزه ی نسبتا جدیدی از خرد است که نشان می دهد چگونه طبیعت و یادگیری می تواند درهم تنیده باشد. این شاخه از علم تغییرات خود، ژن ها را در باشگاه توجه صبر نمی دهد؛ بلکه پیاده شدن برچسب هایی متمرکز است که ازطریق تجربیات زندگی روی ژن های ما صبر می گیرند و روی نحوی اشعار ژن ها معلول می گذارند.مقاله های مرتبط:موفقیت دانشمندان داخل اساس ایجاد خاطرات مصنوعیآیا آثار آسیب روحی بوسیله نسل های پس ازآن منتقل می شود؟آیا ما واقع رنج روحی والدین خویشتن را به ارث می بریم؟
مطالعه ای که درون سال ۲۰۱۴ منتشر شد، تغییرات اپی ژنتیکی در موش را بررسی کرد. موش ها بوی نمکین گیلاس ها را شناخت دارند؛ بنابراین وقتی چنین بویی بوسیله مشامشان می رسد، منطقه ی لذتی در مغز آن ها فعال می شود و آن ها را ترغیب می درنگ تا به پشت آن فضا را نبض وجو کنند. پژوهشگران تصمیم گرفتند که این بو را با شوک الکتریکی خفیفی همراه کنند و موش ها سریعا یاد گرفتند که با شنیدن بو، قاعده جای خود بایستند. وارسی نشان قسط که این خاطره ی جدید به طایفه های دیگر منتقل می شود. نوه های موش ها با اینکه خودشان تجربه ی شوک الکتریکی را نداشتند، از گیلاس ها می ترسیدند. DNA اسپرم پدربزرگ دچار تحول شکل شده و آثاری از تجربه ی خود را روی ژن ها بر جای گذشته حیات.
مباحث مربوط به اپی ژنتیک جدید و در حال پیشرفت است؛ بنابراین، سؤال هایی درباره ی چگونگی استعمال این مکانیسم های در انسان ها وجود دارد. باوجوداین، نتایج ابتدایی مدال می دهد که تغییرات اپی ژنتیک می تواند روی ذریه افرادی اثر بگذارد که رویدادهای بسیار آسیب زایی را تجربه کرده اند. مطالعه ای علامت داد که نرخ مرگ و میر پسران زندانیان اغتشاش تویی آمریکا داخل اواسط دهه ی پنجم زندگی، ۱۱ درصد بیشتر از دیگران حیات.
مطالعه ی کوچک دیگر علامت داد که بازماندگان هولوکاست و فرزندانشان، تغییرات اپی ژنتیک را روی ژنی تجربه کرده اند که با سطوح کورتیزول ارتباط دارد. کورتیزول هورمونی است که در فایده استرس نقش ایفا می درنگ. این تصویری پیچیده است؛ اما نتایج نشان می دهد که فرزندان این افراد سطح کورتیزول بیشتری دارند؛ بنابراین، دربرابر اختلالات اضطرابی آسیب پذیرتر هستند.آیا قلمرویی برای اراده آزاد داریم؟
البته بوسیله همین سادگی محو زندگی ما ازطریق مغزی که با آن بوسیله دنیا آمده ایم و DNA که از والدین به ما داده شده و خاطراتی که از پیشینیان به ما رسیده است، تغییرناپذیر باشد. خوشبختانه هنوز مجالی بخاطر تغییر وجود دارد. همان نعوظ که یاد می گیریم، ارتباطات جدیدی میان سلول های خشمناک ما تشکیل می شود. با مسابقه مهارت جدید یا مرور یادگیری، ارتباطات تندخو استحکام و یادگیری به شکل خاطره در مغز ما تثبیت می شود.
اگر بوسیله طور مجدد به خاطره ای رجوع کنیم، آن خاطره به مسیر پیش تخیل سیگنال های الکتریکی مغز و آن اقدام آموخته شده به عادت تغییر می شود. برای مثال، چرخه سواری را درون نظر بگیرید. وقتی متولد می شویم، چیزی از دوچرخه سواری نمی دانیم؛ اما با آزمایش و جرم و چندبار افتادن در کشش مسیر، نحوه ی انجام آن را یاد می گیریم. اصول مشابهی بن ادراک و مسیریابی را ایجاد می کند. همان طورکه تو فضا خود لول و فهمیدن خود از فضای گرداگرد را تداعی می کنیم، ارتباطات تندخو جدیدی ایجاد و آن ها را استواری می کنیم. بااین حال، در اینجا اشکالی بود دارد: گاهی پرورش های گذشته ما را دربرابر حقایق آینده کور می کنند. فیلم مادون را ببینید.
احتمالا متوجه نمی شوید که رخ آلبرت انیشتین در متعاقب ماسک قرار دارد و خیر جلو آن؛ مربوط به مغز ما در سبب نظر چهره ها در محیط ما سوگیری دارد.
همه ی ما در سبب دید چهره ها در محیط خود سوگیری داریم. این ترجیح موجب می شود نشانه های سایه ای را نادیده بگیریم که به ما می گویند این دنبال ماسک است. درعوض، به مسیرهای موجود تو مغز خود اعتماد و شمایل چهره ی دیگری را ایجاد می کنیم. این توهم علامت می دهد که تحول حافظه ما چقدر مشکل است. هویت و انتظارات ما براساس تجربیات گذشته شکل می گیرد. شکستن چهارچوب های انتزاعی امکان پذیر است بوسیله انرژی شناختی یدکی نیاز داشته باشد.
یکی از بزرگ ترین اسرار حیات انسان، ظرفیت انفراد ما برای انتخاب است. دانشمندان گاهی آدم را بوسیله نشانی دستگاهی ظریف وصف می کنند. ورودی هایی که به دنیا حوالی ما می آیند، در مغزهای منحصر به بی مانند ما پردازش می شود تا خروجی را تولید درنگ که همان اقدام ما است.
بسیاری از ما نمی خواهیم از ایده ی فاعل آزاد بودن صرف نظر کنیم. جبرگرایی بیولوژیکی، یعنی این ایده که رفتار انسان کاملا فطری است، موجب عصبانیت آدم می شود. نفرت انگیز است فکر کنیم افرادی که در طول کتاب به اعمال هولناکی دست زده اند، نمی توانستند از رفتار خود مانع شوند؛ زیرا جهت ایجاد این تصور می شود که این طور رفتارهایی ممکن است دوباره اعاده شود.
شاید درعوض بتوانیم فکر کنیم که به وسیله ی ژن های خود محدود نمی شویم. قبول کردن این موضوع که بیولوژی بر فردیت ما پی می گذارد، ممکن است کمک کند تا قوت های خود را بهتر جمع و از ظرفیت شناختی جمعی خود برای ایجاد دنیایی بهتر استفاده کنیم.بیشتر بخوانید:کووید ۱۹ برای بیماران رنجور شده در درمانگاه حداقل ۵ برابر مرگبارتر از آنفلوانزا استچرا مصرف شیر در چروک رواج پیدا کرده است؟سرگذشت سفر اکتشافی فرانکلین؛ سفری که سرانجامی نداشتوزارت بهداشت: نیمی از جان باختگان کرونا مبتلا به بلای ناگهانی زمینه ای بوده انداحتمال ابتلا به کووید ۱۹ ممکن است وابسته بوسیله سن نباشد
پژوهش ها نشان داده اند که ژن ها نه تنها روی قامت یا رنگ چشم یا معادل اثر می گذارند؛ بلکه داخل آسیب پذیری ما دربرابر مشکلات سلامت روان، طول عمر، هوش و تکانشگری نیز ایفای نقش می کنند. چنین صفاتی به درجات مختلف در ژن های ما نوشته شده اند و گاهی اوقات هزاران ژن باهم کار می کنند تا صفات ما را صریح کنند. بیشترِ این ژن ها در عهد قبل از تولد، نحوه ی لباس گیری مدار مغزی و نحوه ی عملکرد آن را مشخص می کنند.
امروزه می توانیم عدد خردسال را هنگام تشکیل، حتی ۲۰ هفته پیش از تولد ببینیم. تغییراتی در مدار تندخو آن ها وجود دارد که به شدت با ژن هایی ارتباط دارد که زمینه ساز اختلال طیف اوتیسم و اختلال افت توجه متجاوز فعالی (ADHD) هستند. آن ها تا اینکه فرد را مستعد وضعیت هایی می کنند که امکان پذیر است بخاطر دهه ها بروز نکنند: اختلال دوقطبی و اختلال افسردگی عمده و اسکیزوفرنی.
در این وضعیت، با این احتمال رو به رو می شویم که نبوغ رفتارهای پیچیده تر نیز به نعوظ مانند در مغز ما تعیین شده باشد. برخی از این ها عبارت اند از: کدام دین را برگزینی می کنیم؟ چگونه ایدئولوژی های سیاسی خود را شکل می دهیم؟ چگونه گروه های دوستی خویشتن را ایجاد می کنیم؟طبیعت و پرورش درهم آمیخته اند
بوسیله جز از رویه انتقال ژن ها، روش های دیگری نیز حیات دارد که داستان های زندگی ما می تواند بوسیله نسل های دیگر نقل مکان شود. اپی ژنتیک حوزه ی نسبتا جدیدی از خرد است که نشان می دهد چگونه طبیعت و یادگیری می تواند درهم تنیده باشد. این شاخه از علم تغییرات خود، ژن ها را در باشگاه توجه صبر نمی دهد؛ بلکه پیاده شدن برچسب هایی متمرکز است که ازطریق تجربیات زندگی روی ژن های ما صبر می گیرند و روی نحوی اشعار ژن ها معلول می گذارند.مقاله های مرتبط:موفقیت دانشمندان داخل اساس ایجاد خاطرات مصنوعیآیا آثار آسیب روحی بوسیله نسل های پس ازآن منتقل می شود؟آیا ما واقع رنج روحی والدین خویشتن را به ارث می بریم؟
مطالعه ای که درون سال ۲۰۱۴ منتشر شد، تغییرات اپی ژنتیکی در موش را بررسی کرد. موش ها بوی نمکین گیلاس ها را شناخت دارند؛ بنابراین وقتی چنین بویی بوسیله مشامشان می رسد، منطقه ی لذتی در مغز آن ها فعال می شود و آن ها را ترغیب می درنگ تا به پشت آن فضا را نبض وجو کنند. پژوهشگران تصمیم گرفتند که این بو را با شوک الکتریکی خفیفی همراه کنند و موش ها سریعا یاد گرفتند که با شنیدن بو، قاعده جای خود بایستند. وارسی نشان قسط که این خاطره ی جدید به طایفه های دیگر منتقل می شود. نوه های موش ها با اینکه خودشان تجربه ی شوک الکتریکی را نداشتند، از گیلاس ها می ترسیدند. DNA اسپرم پدربزرگ دچار تحول شکل شده و آثاری از تجربه ی خود را روی ژن ها بر جای گذشته حیات.
مباحث مربوط به اپی ژنتیک جدید و در حال پیشرفت است؛ بنابراین، سؤال هایی درباره ی چگونگی استعمال این مکانیسم های در انسان ها وجود دارد. باوجوداین، نتایج ابتدایی مدال می دهد که تغییرات اپی ژنتیک می تواند روی ذریه افرادی اثر بگذارد که رویدادهای بسیار آسیب زایی را تجربه کرده اند. مطالعه ای علامت داد که نرخ مرگ و میر پسران زندانیان اغتشاش تویی آمریکا داخل اواسط دهه ی پنجم زندگی، ۱۱ درصد بیشتر از دیگران حیات.
مطالعه ی کوچک دیگر علامت داد که بازماندگان هولوکاست و فرزندانشان، تغییرات اپی ژنتیک را روی ژنی تجربه کرده اند که با سطوح کورتیزول ارتباط دارد. کورتیزول هورمونی است که در فایده استرس نقش ایفا می درنگ. این تصویری پیچیده است؛ اما نتایج نشان می دهد که فرزندان این افراد سطح کورتیزول بیشتری دارند؛ بنابراین، دربرابر اختلالات اضطرابی آسیب پذیرتر هستند.آیا قلمرویی برای اراده آزاد داریم؟
البته بوسیله همین سادگی محو زندگی ما ازطریق مغزی که با آن بوسیله دنیا آمده ایم و DNA که از والدین به ما داده شده و خاطراتی که از پیشینیان به ما رسیده است، تغییرناپذیر باشد. خوشبختانه هنوز مجالی بخاطر تغییر وجود دارد. همان نعوظ که یاد می گیریم، ارتباطات جدیدی میان سلول های خشمناک ما تشکیل می شود. با مسابقه مهارت جدید یا مرور یادگیری، ارتباطات تندخو استحکام و یادگیری به شکل خاطره در مغز ما تثبیت می شود.
اگر بوسیله طور مجدد به خاطره ای رجوع کنیم، آن خاطره به مسیر پیش تخیل سیگنال های الکتریکی مغز و آن اقدام آموخته شده به عادت تغییر می شود. برای مثال، چرخه سواری را درون نظر بگیرید. وقتی متولد می شویم، چیزی از دوچرخه سواری نمی دانیم؛ اما با آزمایش و جرم و چندبار افتادن در کشش مسیر، نحوه ی انجام آن را یاد می گیریم. اصول مشابهی بن ادراک و مسیریابی را ایجاد می کند. همان طورکه تو فضا خود لول و فهمیدن خود از فضای گرداگرد را تداعی می کنیم، ارتباطات تندخو جدیدی ایجاد و آن ها را استواری می کنیم. بااین حال، در اینجا اشکالی بود دارد: گاهی پرورش های گذشته ما را دربرابر حقایق آینده کور می کنند. فیلم مادون را ببینید.
احتمالا متوجه نمی شوید که رخ آلبرت انیشتین در متعاقب ماسک قرار دارد و خیر جلو آن؛ مربوط به مغز ما در سبب نظر چهره ها در محیط ما سوگیری دارد.
همه ی ما در سبب دید چهره ها در محیط خود سوگیری داریم. این ترجیح موجب می شود نشانه های سایه ای را نادیده بگیریم که به ما می گویند این دنبال ماسک است. درعوض، به مسیرهای موجود تو مغز خود اعتماد و شمایل چهره ی دیگری را ایجاد می کنیم. این توهم علامت می دهد که تحول حافظه ما چقدر مشکل است. هویت و انتظارات ما براساس تجربیات گذشته شکل می گیرد. شکستن چهارچوب های انتزاعی امکان پذیر است بوسیله انرژی شناختی یدکی نیاز داشته باشد.
یکی از بزرگ ترین اسرار حیات انسان، ظرفیت انفراد ما برای انتخاب است. دانشمندان گاهی آدم را بوسیله نشانی دستگاهی ظریف وصف می کنند. ورودی هایی که به دنیا حوالی ما می آیند، در مغزهای منحصر به بی مانند ما پردازش می شود تا خروجی را تولید درنگ که همان اقدام ما است.
بسیاری از ما نمی خواهیم از ایده ی فاعل آزاد بودن صرف نظر کنیم. جبرگرایی بیولوژیکی، یعنی این ایده که رفتار انسان کاملا فطری است، موجب عصبانیت آدم می شود. نفرت انگیز است فکر کنیم افرادی که در طول کتاب به اعمال هولناکی دست زده اند، نمی توانستند از رفتار خود مانع شوند؛ زیرا جهت ایجاد این تصور می شود که این طور رفتارهایی ممکن است دوباره اعاده شود.
شاید درعوض بتوانیم فکر کنیم که به وسیله ی ژن های خود محدود نمی شویم. قبول کردن این موضوع که بیولوژی بر فردیت ما پی می گذارد، ممکن است کمک کند تا قوت های خود را بهتر جمع و از ظرفیت شناختی جمعی خود برای ایجاد دنیایی بهتر استفاده کنیم.بیشتر بخوانید:کووید ۱۹ برای بیماران رنجور شده در درمانگاه حداقل ۵ برابر مرگبارتر از آنفلوانزا استچرا مصرف شیر در چروک رواج پیدا کرده است؟سرگذشت سفر اکتشافی فرانکلین؛ سفری که سرانجامی نداشتوزارت بهداشت: نیمی از جان باختگان کرونا مبتلا به بلای ناگهانی زمینه ای بوده انداحتمال ابتلا به کووید ۱۹ ممکن است وابسته بوسیله سن نباشد
- ۹۹/۰۸/۰۱