با کمی دقت و ریزبینی دانا خواهیم شد که بسیاری از ما، یکی از مؤلفه های رادیکال و تا حدودی عجیب یک زندگی خوب و حاصلخیز را وجود تعادل میان فقره و زندگی می دانیم. اعتدال مفهومی است که ریشه داخل درست ماندن و تغییر نکردن شرایط دارد. اگر این تعادل بوسیله نوعی دست مایهٔ عمر ما می شد، فرضا والدین مان هیچ وقت ناراحت نمی شدند، از بابت فرزندان مان نگرانی نمی داشتیم و کسب و کار ما همیشه پررونق می بود، آن وقت هرگز تمایلی بوسیله معاوضه شدن این وضعیت نشان نمی دادیم. داخل این پیغام یاد می گیریم که چطور به جای ایجاد تعادل بین کار و زندگی، با تغییر رویکرد خودمان نتایج بهتری بگیریم.
حتما بخوانید:ویژگی های زندگی موفق؛ زندگی خویشتن را تقویم کنیدعجیب ترین شغل های دنیا که شما را تو سرگرمی و لذت غوطه می کنندمعرفی کتاب شغلی که عمر ست
مسئله این جا است که این گونه خواسته ها و تمایلات اساسا محور واساس محکمی ندارند و دلالت بر این طرز خیال دارند که فرمان کردن ردی است و زندگی خوب؛ فرمان کردن ما را از خودمان دور می کند، اما در زندگی مان خود را مکرر پیدا می کنیم؛ کار کردن برای مان بغرنج و بدحال کننده است، اما با اشتیاق زندگی می کنیم و در نهایت این باور تو ذهن مان حقیقت دوانده است که چالش اصلی که پیش رو داریم ایجاد تعادل بین فرمان و زندگی است. اینکه فشار ناشی از کار را با لحظات خوب عمر تحمل بیاوریم.
اما کار کردن داخل موافق زندگی کردن قرار نمی گیرد. حکم هم بخشی از عمر است. همان طور که خانواده، دوستان، اجتماع و سرگرمی ها شالودهٔ عمر ما و هر کدام بخشی از آن هستند. این گنجایش های متنوع زندگی، با همهٔ خوب و بدشان، گاهی لحظات مرحمت را برای مان به ارمغان می آورند و گاهی سبب سرخوردگی و اضطراب مان می شوند. فرمان کردن تیمار جدای از دیگر گنجایش های عمر ازاله. ولی وقتی به آن به چشم روند ای نگاه می کنیم که در ماهیتش بد و کلافه کننده است، امکان نمایان کردن دیدگاهی بهتر دربارهٔ آن را از خودمان دریغ می کنیم.
شاید اگر به جای تقلا بخاطر خلق کردن تعادلی که غیرممکن بوسیله دید می رسد، در مواجه با حکم کردن هم همان رویکردی را داشته باشیم که در مواجه با دیگر جنبه های زندگی پیش می گیریم، به نتایج بهتر و سودمندتری برسیم. اگر سعی کنیم آنچه علاقه و مقصود مان را برمی انگیزد به حداکثر برسانیم. ولی چطور می توان این رویکرد را عملی کرد؟ این سؤالی است که در ادامه بوسیله آن پاسخ خواهیم داد. دیدگاه متفاوت افراد در مواجه با وظایفی که به عهده دارند
دو شریک را در نظر بیاورید که وظایفی کاملا مانند به عهده داری دارند. آن لحظاتی از کار که برای یکی از آن دو لذت بخش است، لزوما بخاطر دیگری غم خوشایند نخواهد بود و اساسا، هر کدام دیدگاه متفاوتی دارند. طی مصاحبه ای که اخیرا با بعضی متخصص بیهوشی رخساره گرفت، مصاحبه کنندگان به این مولود رسیدند که با وجود آنکه وظایف این فنی ها عینا مانند با یکدیگر است، آنچه بخاطر یکی از آن ها داخل کارشان هیجان انگیز است، برای دیگری کسل کننده است و از این حیث با یکدیگر اختلاف دارند. به نشانی مثال یکی از این فنی های غش در مصاحبه عنوان کرده بود که بسیار از همگی عاشق هیجانی است که از نگاه داشتن بیمارانش در نقطهٔ باریک بین و شمار شده ای بین اجل و زندگی پیدا می کند، اما حتی پندار کردن بوسیله فشاری که بخاطر برگرداندن هر بیمار به دانایی پس از فرجام انجام جراحی حلیم می شود، قیام را به تزلزل می اندازد. دیگری خواستار آن وقت هایی حیات که تو آن ها باید قبل از عمل جراحی کنار بستر بیمار می جلسه و با او گفت وگو می کرد و بسیار از همگی از حساسیت و آرامش خاطری لذت می برد که باید برای پس دادن ناسالم بوسیله دانایی به خرج می داد. متخصص دیگری به سازوکار داروهای غش علاقه مند شده وجود و خویشتن را وقف این مسئله کرده بود که هر دارو، دقیقا چطور روی بدن بیمار اثر می گذارد و باعث بیهوشی می شود.
حقیقت این است که هر کدام از ما، بوسیله واسطهٔ روحیات و شرایط منحصربه فردمان، برای به وجد آمدن و نیرو گرفتن، به فعالیت ها، موقعیت ها، لحظات و تعاملات متفاوتی نیاز خواهیم داشت. اهمیت کارهایی که از انجام دادن موجودی لذت می بریم
فرض کنید شمایل کلی زندگی مان از تنیده شدن لفافه هایی در یکدیگر به وجود می آید و این لفافه ها، در واقع فعالیت ها و جنبه های مختلف زندگی مان هستند. بعضی از این رشته ها سیاه، چندی خاکستری و بعضی سفید خواهند وجود. اما دسته ای دیگر تو میان شان هست که به نظر می رسد به کلی متفاوت هستند. این فعالیت های متفاوت نشان از علاقهٔ بی حدوحصر ما به آن ها دارند: پیش از آنکه زمان سندیت فرا برسد، راجع بهشان فکر می کنیم و انتظارشان را می کشیم؛ و زمانی که تو حال انجام دادن شان هستیم، بوسیله قدری احساس خوبی داریم که تا اینکه متوجه گذر زمان نمی شویم؛ و درون نهایت به عاقبت که می رسند، روحیهٔ مضاعفی فاحش می کنیم. این فعالیت ها رشته های قرمزرنگ عمر هستند. نتایج بررسی های ارتکاب شده درون کلینیک مایو حاکی از آن بوده است که پزشکانی که حداقل ۲۰٪ از این رشته های فرضی عمر موجودی متشکل از رشته های قرمزرنگ بوده است، بسیار کمتر از سایرین داخل معرض فرسودگی فکری-روانی راحتی می پژمان اند. چطور می توانیم دیدگاه مان را نسبت به کارمان تبدیل بدهیم؟
ساده ترین راهکار بخاطر اینکه دیدگاهمان را نسبت به کارمان تغییر دهیم این است که یک هفته بوسیله کارمان عشق بورزیم. شاید تو نگاه مبدا کمی بوسیله نظرتان عجیب بیاید، ولی با پشت کردن روندی که داخل امتداد توضیح می دهیم، بهتر متوجه موضوع خواهید شد. یک دفترچه یادداشت تهیه کنید و در یکی از هفته های متعارف کاری، هر روز هفته آن را همراه داشته باشید. پیش نویس را با این دو عنوان به دو قسمت مجزا شاخه کنید: «دوستش داشتم» و «دوستش نداشتم». تو طول هفتهٔ کاری، هر زمان احساس کردید از انجام فرمان یا فعالیت بخصوصی کیف می برید، داخل قسمت «دوستش داشتم»، توضیحات مختصری دربارهٔ آن فعالیت بنویسید. و هر زمان برعکس این عاطفه را داشتید و تعلق ای به ارتکاب دادن کاری که بوسیله شما محول شده بود نداشتید (طرز کار که مدام آن را به تعویق می اندازید، یا پس از انجام اعطا کردن آن، آرزو می کنید که هیچ وقت دیگر چنین موثر بوسیله شما محول نشود.)، در سرنوشت «دوستش نداشتم»، تطویل مختصری دربارهٔ آن کار بنویسید.
مطمئنا کارهایی غصه هستند که در هیچ یک از دو قسمت مطلب ها جایی نخواهند داشت. اما اگر هفته ای را با عشق ورزیدن به کارتان طریق کنید، تو اختتام هفته کارهایی را در تقدیر «دوستش داشتم» خواهید دیدن که بخاطر تان متمایز از سایر کارها هستند و عاطفه بهتری نسبت به آنها دارید. این کارها (فعالیت ها) بوسیله شما علت می دهند و روحیه تان را بهتر می کنند.
تحقیقاتی تو این خصوص کنار روی چندی از کارکنان ۱۹ کشور مختلف رخ گرفت. بر اساس نتایج حاصل شده، ۷۳٪ از این کارکنان تقاضا می کردند آزادیِ ادا این را دارند که کارشان را به گونه ای اصلاح یا تعدیل کنند که بیشتر مطابق با توانایی ها و تمایلات پایگاه باشد. اما تنها ۱۸٪ از آن ها اقتدار عملی کردن این توقع را داشتند. حتما بخوانید: چطور وظایف شغلی خود را به شکل دلخواه مان در بیاوریم؟ استثنا کردن حکم از زندگی؛ چالشی برای دگرگونی این رویه
چالشی که پیش روی شماست، این است که با استفادهٔ هوشمندانه از لفافه های قرمزرنگ فرضی تان، محتوای کارتان و احساسی را که نسبت به آن دارید، به ممارست زمان تغییر بدهید. بوسیله گونه ای که بیشتر شامل فعالیت هایی باشد که از ادا دادن پایگاه کیف می برید.
نباید «فرمان» را از «زندگی» جدا کنیم و آن ها را به عنوان دو مقولهٔ جداگانه تو نظر بگیریم. اگر تلاش مان معطوف به ایجاد اعتدال میان این دو باشد، بوسیله نتایج دندان گیری نمی رسیم. به جای آن، بهتر است دو مقولهٔ «عشق یا فرع» و «تنفر یا بیزاری» را در حافظه داشته باشیم. هدف نهایی ما باید این باشد که به مرور زمان و طی روندی منظم و آهسته، گنجایش های مختلف کارمان را به راه ای دستخوش تبدیل کنیم که کارهای مان، بیشتر و بیشتر متمایل بوسیله عشق و تعلق شوند و از تنفر خواه بیزاری دورتر بشوند.
فراموش نکنید پیش گرفتن این رویکرد صرفا برای این نیست که خودمان احساس بهتری پیدا کنیم. علاقهٔ بیشتر به کارمان از ما همکار، دوست و پیکر بهتری از قوم می سازد و می توانیم در زندگی عزیزان مان نقش مثبت نم و بهتری داشته باشیم. این جریان را غم درون دیدن داشته باشید که عملا، امکان ندارد فقط و فقط کاری را انجام بدهیم که به آن فرع مند هستیم. ولی می توانیم در طرز کار که انجام می دهیم محدودیت ها و نقاط بخصوصی پیدا کنیم که مقصود و علاقهٔ بیشتری نسبت بهشان داریم. نظر شما چیست؟ شما چه احساسی نسبت به کارتان دارید؟ آیا راهکاری برای بهتر شدن این عاطفه به ذهن تان می رسد؟ نظرات تان را در این خصوص با ما و خوانندگان این مقاله به پول اعانه بگذارید. درون ادامه بخوانید: چطور غصه در زندگی مفید فیروز باشیم و هم تو زندگی شخصی؟
مقالات صوتی تاریخچه الکترونیکی مدیرداری و همکارداری بوسیله متد اساتید هاروارد مدیران و همکاران خود را مدیریت کنید
مشاهده محصول مقالات صوتی کتاب الکترونیکی از سیر تا پیاز کارمندی نکاتی که کارمندان معمولی از آن بی خبرند
مشاهده میوه
حتما بخوانید:ویژگی های زندگی موفق؛ زندگی خویشتن را تقویم کنیدعجیب ترین شغل های دنیا که شما را تو سرگرمی و لذت غوطه می کنندمعرفی کتاب شغلی که عمر ست
مسئله این جا است که این گونه خواسته ها و تمایلات اساسا محور واساس محکمی ندارند و دلالت بر این طرز خیال دارند که فرمان کردن ردی است و زندگی خوب؛ فرمان کردن ما را از خودمان دور می کند، اما در زندگی مان خود را مکرر پیدا می کنیم؛ کار کردن برای مان بغرنج و بدحال کننده است، اما با اشتیاق زندگی می کنیم و در نهایت این باور تو ذهن مان حقیقت دوانده است که چالش اصلی که پیش رو داریم ایجاد تعادل بین فرمان و زندگی است. اینکه فشار ناشی از کار را با لحظات خوب عمر تحمل بیاوریم.
اما کار کردن داخل موافق زندگی کردن قرار نمی گیرد. حکم هم بخشی از عمر است. همان طور که خانواده، دوستان، اجتماع و سرگرمی ها شالودهٔ عمر ما و هر کدام بخشی از آن هستند. این گنجایش های متنوع زندگی، با همهٔ خوب و بدشان، گاهی لحظات مرحمت را برای مان به ارمغان می آورند و گاهی سبب سرخوردگی و اضطراب مان می شوند. فرمان کردن تیمار جدای از دیگر گنجایش های عمر ازاله. ولی وقتی به آن به چشم روند ای نگاه می کنیم که در ماهیتش بد و کلافه کننده است، امکان نمایان کردن دیدگاهی بهتر دربارهٔ آن را از خودمان دریغ می کنیم.
شاید اگر به جای تقلا بخاطر خلق کردن تعادلی که غیرممکن بوسیله دید می رسد، در مواجه با حکم کردن هم همان رویکردی را داشته باشیم که در مواجه با دیگر جنبه های زندگی پیش می گیریم، به نتایج بهتر و سودمندتری برسیم. اگر سعی کنیم آنچه علاقه و مقصود مان را برمی انگیزد به حداکثر برسانیم. ولی چطور می توان این رویکرد را عملی کرد؟ این سؤالی است که در ادامه بوسیله آن پاسخ خواهیم داد. دیدگاه متفاوت افراد در مواجه با وظایفی که به عهده دارند
دو شریک را در نظر بیاورید که وظایفی کاملا مانند به عهده داری دارند. آن لحظاتی از کار که برای یکی از آن دو لذت بخش است، لزوما بخاطر دیگری غم خوشایند نخواهد بود و اساسا، هر کدام دیدگاه متفاوتی دارند. طی مصاحبه ای که اخیرا با بعضی متخصص بیهوشی رخساره گرفت، مصاحبه کنندگان به این مولود رسیدند که با وجود آنکه وظایف این فنی ها عینا مانند با یکدیگر است، آنچه بخاطر یکی از آن ها داخل کارشان هیجان انگیز است، برای دیگری کسل کننده است و از این حیث با یکدیگر اختلاف دارند. به نشانی مثال یکی از این فنی های غش در مصاحبه عنوان کرده بود که بسیار از همگی عاشق هیجانی است که از نگاه داشتن بیمارانش در نقطهٔ باریک بین و شمار شده ای بین اجل و زندگی پیدا می کند، اما حتی پندار کردن بوسیله فشاری که بخاطر برگرداندن هر بیمار به دانایی پس از فرجام انجام جراحی حلیم می شود، قیام را به تزلزل می اندازد. دیگری خواستار آن وقت هایی حیات که تو آن ها باید قبل از عمل جراحی کنار بستر بیمار می جلسه و با او گفت وگو می کرد و بسیار از همگی از حساسیت و آرامش خاطری لذت می برد که باید برای پس دادن ناسالم بوسیله دانایی به خرج می داد. متخصص دیگری به سازوکار داروهای غش علاقه مند شده وجود و خویشتن را وقف این مسئله کرده بود که هر دارو، دقیقا چطور روی بدن بیمار اثر می گذارد و باعث بیهوشی می شود.
حقیقت این است که هر کدام از ما، بوسیله واسطهٔ روحیات و شرایط منحصربه فردمان، برای به وجد آمدن و نیرو گرفتن، به فعالیت ها، موقعیت ها، لحظات و تعاملات متفاوتی نیاز خواهیم داشت. اهمیت کارهایی که از انجام دادن موجودی لذت می بریم
فرض کنید شمایل کلی زندگی مان از تنیده شدن لفافه هایی در یکدیگر به وجود می آید و این لفافه ها، در واقع فعالیت ها و جنبه های مختلف زندگی مان هستند. بعضی از این رشته ها سیاه، چندی خاکستری و بعضی سفید خواهند وجود. اما دسته ای دیگر تو میان شان هست که به نظر می رسد به کلی متفاوت هستند. این فعالیت های متفاوت نشان از علاقهٔ بی حدوحصر ما به آن ها دارند: پیش از آنکه زمان سندیت فرا برسد، راجع بهشان فکر می کنیم و انتظارشان را می کشیم؛ و زمانی که تو حال انجام دادن شان هستیم، بوسیله قدری احساس خوبی داریم که تا اینکه متوجه گذر زمان نمی شویم؛ و درون نهایت به عاقبت که می رسند، روحیهٔ مضاعفی فاحش می کنیم. این فعالیت ها رشته های قرمزرنگ عمر هستند. نتایج بررسی های ارتکاب شده درون کلینیک مایو حاکی از آن بوده است که پزشکانی که حداقل ۲۰٪ از این رشته های فرضی عمر موجودی متشکل از رشته های قرمزرنگ بوده است، بسیار کمتر از سایرین داخل معرض فرسودگی فکری-روانی راحتی می پژمان اند. چطور می توانیم دیدگاه مان را نسبت به کارمان تبدیل بدهیم؟
ساده ترین راهکار بخاطر اینکه دیدگاهمان را نسبت به کارمان تغییر دهیم این است که یک هفته بوسیله کارمان عشق بورزیم. شاید تو نگاه مبدا کمی بوسیله نظرتان عجیب بیاید، ولی با پشت کردن روندی که داخل امتداد توضیح می دهیم، بهتر متوجه موضوع خواهید شد. یک دفترچه یادداشت تهیه کنید و در یکی از هفته های متعارف کاری، هر روز هفته آن را همراه داشته باشید. پیش نویس را با این دو عنوان به دو قسمت مجزا شاخه کنید: «دوستش داشتم» و «دوستش نداشتم». تو طول هفتهٔ کاری، هر زمان احساس کردید از انجام فرمان یا فعالیت بخصوصی کیف می برید، داخل قسمت «دوستش داشتم»، توضیحات مختصری دربارهٔ آن فعالیت بنویسید. و هر زمان برعکس این عاطفه را داشتید و تعلق ای به ارتکاب دادن کاری که بوسیله شما محول شده بود نداشتید (طرز کار که مدام آن را به تعویق می اندازید، یا پس از انجام اعطا کردن آن، آرزو می کنید که هیچ وقت دیگر چنین موثر بوسیله شما محول نشود.)، در سرنوشت «دوستش نداشتم»، تطویل مختصری دربارهٔ آن کار بنویسید.
مطمئنا کارهایی غصه هستند که در هیچ یک از دو قسمت مطلب ها جایی نخواهند داشت. اما اگر هفته ای را با عشق ورزیدن به کارتان طریق کنید، تو اختتام هفته کارهایی را در تقدیر «دوستش داشتم» خواهید دیدن که بخاطر تان متمایز از سایر کارها هستند و عاطفه بهتری نسبت به آنها دارید. این کارها (فعالیت ها) بوسیله شما علت می دهند و روحیه تان را بهتر می کنند.
تحقیقاتی تو این خصوص کنار روی چندی از کارکنان ۱۹ کشور مختلف رخ گرفت. بر اساس نتایج حاصل شده، ۷۳٪ از این کارکنان تقاضا می کردند آزادیِ ادا این را دارند که کارشان را به گونه ای اصلاح یا تعدیل کنند که بیشتر مطابق با توانایی ها و تمایلات پایگاه باشد. اما تنها ۱۸٪ از آن ها اقتدار عملی کردن این توقع را داشتند. حتما بخوانید: چطور وظایف شغلی خود را به شکل دلخواه مان در بیاوریم؟ استثنا کردن حکم از زندگی؛ چالشی برای دگرگونی این رویه
چالشی که پیش روی شماست، این است که با استفادهٔ هوشمندانه از لفافه های قرمزرنگ فرضی تان، محتوای کارتان و احساسی را که نسبت به آن دارید، به ممارست زمان تغییر بدهید. بوسیله گونه ای که بیشتر شامل فعالیت هایی باشد که از ادا دادن پایگاه کیف می برید.
نباید «فرمان» را از «زندگی» جدا کنیم و آن ها را به عنوان دو مقولهٔ جداگانه تو نظر بگیریم. اگر تلاش مان معطوف به ایجاد اعتدال میان این دو باشد، بوسیله نتایج دندان گیری نمی رسیم. به جای آن، بهتر است دو مقولهٔ «عشق یا فرع» و «تنفر یا بیزاری» را در حافظه داشته باشیم. هدف نهایی ما باید این باشد که به مرور زمان و طی روندی منظم و آهسته، گنجایش های مختلف کارمان را به راه ای دستخوش تبدیل کنیم که کارهای مان، بیشتر و بیشتر متمایل بوسیله عشق و تعلق شوند و از تنفر خواه بیزاری دورتر بشوند.
فراموش نکنید پیش گرفتن این رویکرد صرفا برای این نیست که خودمان احساس بهتری پیدا کنیم. علاقهٔ بیشتر به کارمان از ما همکار، دوست و پیکر بهتری از قوم می سازد و می توانیم در زندگی عزیزان مان نقش مثبت نم و بهتری داشته باشیم. این جریان را غم درون دیدن داشته باشید که عملا، امکان ندارد فقط و فقط کاری را انجام بدهیم که به آن فرع مند هستیم. ولی می توانیم در طرز کار که انجام می دهیم محدودیت ها و نقاط بخصوصی پیدا کنیم که مقصود و علاقهٔ بیشتری نسبت بهشان داریم. نظر شما چیست؟ شما چه احساسی نسبت به کارتان دارید؟ آیا راهکاری برای بهتر شدن این عاطفه به ذهن تان می رسد؟ نظرات تان را در این خصوص با ما و خوانندگان این مقاله به پول اعانه بگذارید. درون ادامه بخوانید: چطور غصه در زندگی مفید فیروز باشیم و هم تو زندگی شخصی؟
مقالات صوتی تاریخچه الکترونیکی مدیرداری و همکارداری بوسیله متد اساتید هاروارد مدیران و همکاران خود را مدیریت کنید
مشاهده محصول مقالات صوتی کتاب الکترونیکی از سیر تا پیاز کارمندی نکاتی که کارمندان معمولی از آن بی خبرند
مشاهده میوه
- ۹۸/۰۳/۳۰